“自怜尘俗心独在”的意思及全诗出处和翻译赏析

fú méng cì hé fù yòng yùn èr zhāng bài chéng kě wèi chū kuì xuàn chī wéi zì xù
伏蒙赐和复用韵二章拜呈可谓出愧炫媸惟自叙

xué dào xīn qín lì wàn jiān, jīng shén jiàn xìng běn wú hái.
学道辛勤历万艰，精神见性本无还。
qí méi zì kě gōng piáo lè, xié shǒu hé xū qù lù shān.
齐眉自可供瓢乐，携手何须去鹿山。
wèi jiè wèi tōng fēi suǒ zài, bù yí bù huì chù qí jiān.
谓介谓通非所在，不夷不惠处其间。
zì lián chén sú xīn dú zài, jí xí kōu yī yuán shǎo xián.
自怜尘俗心独在，即席抠衣原少闲。