“相思意无极”的意思及全诗出处和翻译赏析

zhì fēng chéng huái wēn sǒu shū yì nán xiù yù tí zhī shū yì qǔ jiāng jī zhī ān
至丰城怀温叟叔异南秀欲题之叔异曲江矶之庵

hào hào hán liú jí, xiāo xiāo luò mù gāo.
浩浩寒流急，萧萧落木高。
jiāng shān gù shuāng jiàn, rén wù qiàn sān háo.
江山故双剑，人物欠三豪。
kè yì yǐ chóu jué, fēng shēng réng nù háo.
客意已愁绝，风声仍怒号。
xiāng sī yì wú jí, zhù lì shǒu pín sāo.
相思意无极，伫立首频搔。