“笑我白发心尚孩”的意思及全诗出处和翻译赏析

gù shǔ bié yuàn zài chéng dū xī nán shí wǔ liù lǐ méi zhì duō yǒu liǎng dà shù
故蜀别苑在成都西南十五六里梅至多有两大树

xī nián céng fù xī jiāo méi, máng máng qù rì rú fēi āi.
昔年曾赋西郊梅，茫茫去日如飞埃。
jí jīn shuāi bìng bǎi shì lǎn, chén jī wèi wàng yóu yī lái.
即今衰病百事嬾，陈迹未忘犹一来。
shǔ wáng gù yuàn lí yǐ biàn, sàn luò shàng yǒu qiān xuě duī.
蜀王故苑犁已遍，散落尚有千雪堆。
zhū lóu yù diàn yī mèng pò, yān wú mù dí yí mín āi.
珠楼玉殿一梦破，烟芜牧笛遗民哀。
liǎng lóng wò wěn bù fēi qù, lín jiǎ tuō luò shēng méi tái.
两龙卧稳不飞去，鳞甲脱落生莓苔。
jīng shén zuì yù xuě yuè jiàn, qì lì kǔ zhàn bīng shuāng kāi.
精神最遇雪月见，气力苦战冰霜开。
jī chén fàng shì gěng dú lì, shū jī jìng nǚ zhī shuí méi.
羁臣放士耿独立，淑姬静女知谁媒。
cuī shāng suī duō yì yù lì, zhí yǔ tiān dì zhēng chūn huí.
摧伤虽多意愈厉，直与天地争春回。
cāng rán lǎo qì yā táo xìng, xiào wǒ bái fà xīn shàng hái.
苍然老气压桃杏，笑我白发心尚孩。
wēi fēng gù wèi zuò wǔ mèi, yī piàn chuī rù huáng jīn léi.
微风故为作妩媚，一片吹入黄金罍。