“妻啼儿号刺史怒”的意思及全诗出处和翻译赏析

qìng yuán xuān yì wáng zhàng, yǐ lèi jǔ dé guān, wèi hóng yǎ zhǔ bù, yǎ
庆源宣义王丈，以累举得官，为洪雅主簿，雅

qīng shān bàn zuò shuāng yè kū, yù mín rú ér lì rú nú.
青衫半作霜叶枯，遇民如儿吏如奴。
lì mín mò zuò guān zhǎng kàn, wǒ shì shí zì gēng tián fū.
吏民莫作官长看，我是识字耕田夫。
qī tí ér hào cì shǐ nù, shí yǒu yě rén lái wǎn xū.
妻啼儿号刺史怒，时有野人来挽须。
fú yī zì zhù xià xià kǎo, yù kuí fàn dòu wú qǐ wú.
拂衣自注下下考，芋魁饭豆吾岂无。
guī lái ruì cǎo qiáo biān lù, dú yóu hái pèi píng shēng hú.
归来瑞草桥边路，独游还佩平生壶。
cí lǎo yán qián zì huàn dù, qīng yī jiāng pàn rén zhēng fú.
慈姥岩前自唤渡，青衣江畔人争扶。
jīn nián cán shì shù zhōu jí, zhōng yǒu yí mín huái kù rú.
今年蚕市数州集，中有遗民怀裤襦。
yì zhōng zhī qián xiāng zhǐ shì, bái rán hóng dài lǎo bù qú.
邑中之黔相指似，白髯红带老不臞。
wǒ yù xī guī bo lín shè, gé qiáng fǔ zhǎng róng gē hū.
我欲西归卜邻舍，隔墙拊掌容歌呼。
bù xué shān wáng chéng sì mǎ, huí tóu kōng zhǐ huáng gōng lú.
不学山王乘驷马，回头空指黄公垆。