“汉武秦皇谩学仙”的意思及全诗出处和翻译赏析

zhì dào chū yuán liù yuè bù yǔ wèi mín mào shǔ qǐ líng lóng qiū tóu cí wèi jìng
至道初元六月不雨为民冒暑乞灵龙湫投辞未竟

yù hū yún yǔ wò jiāo tián, niǎo niǎo lán yú rù cuì yān.
欲呼云雨沃焦田，袅袅篮舆入翠烟。
wàn rèn gū gāo suí niǎo dào, yī tán chéng bì kuài lóng mián.
万仞孤高随鸟道，一潭澄碧快龙眠。
fú qiū huáng dì zhēn chéng dào, hàn wǔ qín huáng mán xué xiān.
浮丘黄帝真成道，汉武秦皇谩学仙。
dàn yuàn gān lín wèi kū gǎo, qǐ zhī shuāi xiǔ de shén lián.
但愿甘霖慰枯槁，岂知衰朽得神怜。